Dave Arcari (UK) Alt-Blues Pallieter Café Herselt (21-04-2019) reporter & photo credits: Freddie info artist: Dave Arcari © Rootsville 2019

De Schotse Alt-blues troubadour "Dave Arcari" kleurde in 2009 nog de affiche van "Blues Peer". Deze Britse punkrocker heeft de roots ontdekt via Johnny Cash, aan wie hij, met de band "Union Avenue", een tribute bewees met zijn CD “Now Here’s…”. Dit album coverde songs van de Stones, Billy Idol, Pink Floyd, enz…op zijn ‘Man in Black’s. Toen ontdekte hij de Delta blues, en met de energieke Son House in het achterhoofd, wierp hij zich op de "National" steelguitar en schraapte daar een aantal delta-trads uit, op zijn Arcari’s ingepeperd. (witteMVS)

Nu tien jaar later is hij weer op doorreis in de Lage Landen. Gisteren speelde hij nog op "Paasblues" in Asten en vandaag passeert hij Herselt en zijn we toch een beetje benieuwd na al die jaren hoe hij nu klinkt. Nog steeds diezelfde aimabele man met wie een vlotte babbel altijd wel tot de mogelijkheden behoort. Zijn beharing onder de kin was gedurende die 10 jaar bijzonder toegenomen. Hij wil er op tijd aan gaan beginnen en dat is dan bijna drie kwart-uur vroeger dan gewoonlijk en daarmee zijn de muziekliefhebbers nog allemaal niet ter plaatste.

Ons vast trio hier in het café was wel fysiek aanwezig maar mentaal zat er nog de overvloedige bier inname in ons wezen van gisteren en konden we ons zo vereenzelvigen met Dave's opener "Dream I Was 100". Aan zijn zijde stonden twee bloedmooie "National Steel" resonators en een banjo. Na een paar nummers verhuisde de "shiny dobro" richting gitaarstandaard en bracht Arcari zo de banjo aan het werk. Geen al te drukke bluegrass toestanden maar oerdegelijke Scottish folk 'n blues met nummer over de nationale drank, whisky. Met nummers als "Good Moonshine" en "Whisky Trail" kreeg ook ik terug dorst of was het de vele toevloed aan "Spa Rood".

Een "Cristalleke" dan maar en alsof het bij Dave ingegrift stond in zijn geheugen vermelde hij met een welgemeende cheers ook er nog bij dat dit het bier was van op "Blues Peer"...zowat 10 jaar geleden. Opmerkelijk toch! Terug naar zijn shiny beauty met "Trouble in Mind". Dit veaudeville bluesje werd in 1924 geschreven door jazz-pianist Richard M. Jones en werd later een blues standard door namen als Lightnin' Hopkins e.v.a. Hier in een mooie f*cking versie van Dave Arcari.

Je moet nu niet gaan denken dat deze voor Dave Arcari het geen Pasen is maar f*ck is in de "Scottish Highlands" een doodnormaal stopwoord. Nog wat country blues dan met Muddy Waters zijn "Can't Be Satisfied en nu was de "Black Steel" aan het woord. Na "Blues Train" krijgen we nog een original van eigen hand en trouwens één van de eerste nummers die Dave Arcari kwam te schrijven, "Good Friend Blues".

Na de obligate babbel met alweer enkele nieuwe fans krijgen we met "Stagolee" de aanvang van set 2. Hierbij weegt ook de blues meer en meer door met nummers als "Devil's Left Hand" en "Preachin' Blues". Voor het allerlaatste deel van zijn passage hier in Herselt grijpt Dave terug naar die mooie "Black Steel" voor nummers als "Got Me Electric", "Hangman's Blues" en een doordreven stomp op "See Me Laughing". Als ultieme outswinger krijgen we dan nog "Walkin" Blues" van de godfather of the blues, Robert Johnson en besluiten we zo van...this was f*cking good!